از خطبه 129 نهج البلاغه
اینک زمانى است که ساز و برگ شیطان قوى شده، و مکر و حیله اش فرا گیر گشته، و به دست آوردن شکار برایش ممکن شده است.
به هر طرف که مى خواهى به مردم نظر کن، آیا جز نیازمندى که رنج ندارى بر دوش اوست، یا ثروتمندى که نعمت خدا را کفران مى کند، یا بخیلى که که از بخل ورزیدن در حقوق الهى ثروت به دست آورده، یا سرکشى که انگار گوشش از شنیدن موعظه کر است کسى را مى بینى؟
خوبان و صالحان، و آزاد مردان و سخاوتمندان شما کجایند؟ پرهیزکاران در کسب، و پاکیزگان در راه و روش چه شدند؟ مگر همه آنان از این دنیاى پست و زندگانى زودگذر ناگوار کوچ نکردند؟ و مگر جز این است که شما در میان جمعى مردم بى مقدار و پست بجا مانده اید که به خاطر پستى آنان و وجوب اعراض از ذکرشان لبها براى سرزنش آنها به هم نمى خورد؟!
ما همه از خداییم و همه به سوى او باز مى گردیم.
فساد آشکار شد، نه انکار کننده اى تغییر دهنده و نه باز دارنده اى که خود آلوده نباشد دیده مى شود.
آیا با این وضع نکبتبار مى خواهید در جوار قدس حق قرار گیرید، و سر افرازترین دوستان خدا باشید؟! هیهات، خدا را نسبت به بهشتش نمى توان فریفت، و جز به طاعتش امکان رسیدن به خشنودیش نیست.
لعنت خدا بر آمران به معروفى که خود تارک معروف اند، و ناهیان از منکرى که خود آلوده به منکرند.
