چرا “هاشمی” نباید به “بهشت” برود؟
اصلاح طلبان حاضر در شورای شهر برخلاف مصوبات جلسه مشترک 31 نفره‌ای که با سایر اعضای شورای شهر داشتند، در جلسات خصوصی محسن هاشمی را به عنوان گزینه نهایی خود برای شهرداری تهران برگزیدند در حالیکه پیش از این مقرر شده بود تمامی اعضا در یک جلسه مشترک با بررسی صلاحیت‌ها، تبیین معیارها و شاخص ها افراد پیشنهادی را برای تصدی شهرداری معرفی کنند و در نهایت از بین آنها یک نفر بعنوان شهردار تهران انتخاب شود.
هرچند این اولین بار نیست که اصلاح‌طلبان برخلاف وعده عمل می کنند و در جلسات خصوصی گوش به فرمان رهبران خود می‌سپارند، اما در این یادداشت سعی خواهیم داشت به دلایل عدم کفایت محسن هاشمی برای تصدی پست شهرداری تهران اشاره نماییم.
اولین نکته ای که باید به آن اشاره کنیم این است که شهردار تهران باید فردی باشد که از چالش های سیاسی به دور بوده و شهر را با درگیری‌های سیاسی به چالش نکشاند؛ حال آنکه محسن هاشمی بیشتر از آنکه مهندس و متخصص باشد یک فرد سیاسی است و کارنامه سیاسی او پربارتر از کارنامه اجرایی‌اش است.
بارها و بارها در محافل گوناگون مطرح شده و اکثریت اعضای منتخب چهارمین دوره شورای شهر تهران نیز در این موضوع اتفاق نظر دارند که شهرداری یک پست اجرایی است و نه سیاسی. پس باتوجه به سبقه محسن هاشمی و خانواده اش، وی نمی تواند گزینه مناسبی برای این سِمَت باشد.
ن
کته دوم سابقه اجرایی افراد پیشنهادی برای تصدی پست شهرداری تهران است. شهرداری تهران صرفا یک سازمان حمل و نقلی نیست که فردی با سابقه مدیریت مترو بتواند در این پست موفق باشد. شهردار تهران باید در حوزه‌های عمرانی، فرهنگی، اجتماعی و ورزشی صاحب نظر بوده و در این حوزه‌های کارنامه درخشانی داشته باشد اما محسن هاشمی تنها سابقه اجرایی‌اش مدیریت مترو تهران است و در سایر حوزه های مرتبط با شهرداری تهران هیچ سابقه‌ای ندارد. البته وی سابقه بازرسی ویژه ریاست جمهوری و رییس دفتری ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام را نیز در کارنامه خود دارد اما برکسی پوشیده نیست که این سِمَت‌ها به واسطه روابط بوده و نه شایستگی و ضوابط!
عدم تایید صلاحیت محسن هاشمی از سوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی برای راهیابی به انتخابات چهارمین دوره شورای اسلامی شهر تهران سند دیگری است مبنی بر عدم صلاحیت وی برای تصدی شهردای تهران که اگر مردم به سلامت نمایندگان‌شان در مجلس ایمان داشته باشند، به خوبی در می یابند که هاشمی بدون دلیل برای انتخابات شورای شهر رد صلاحیت نشده است.
البته افرادی که مجلس را به بازی‌های سیاسی متهم می کنند لازم است بدانند همان مجلسی که به 15 وزیر پیشنهادی روحانی رای اعتماد داد، محسن هاشمی را برای حضور در شورای شهر منع می کند.
از سوی دیگر اعضای شورای شهر و شهردار تهران باید برای حل مشکلات این کلانشهر تعامل خوبی با مجلس داشته باشند اما فردی که صلاحیتش از سوی نمایندگان مجلس تایید نشده است چگونه می تواند به تعامل مثبتی با مجلس شورای اسلامی دست یابد؟
در آخر می توان به سابقه نه چندان درخشان هاشمی در مترو تهران نیز اشاره کرد که در زمان مدیریت او در این سازمان، چالش‌های اساسی پیش روی قطار شهری در شهرداری تهران بود که این امر نشان می دهد وی در تنها سابقه مدیریت اجرایی‌اش هم نتوانسته به عملکرد مطلوبی برسد.
به نظر می رسد با این شرایط و بدون نگاه غرض‌ورزانه به افراد، محسن هاشمی نمی تواند گزینه مناسبی برای مدیریت “بهشت” باشد.
