همگانى بودن این فریضه، به معناى یله بودن آن نیست. در جایى که اجراى آن نیازمند امکانات و تشکیلات و مسئولان خاصى نباشد، همگان مکلف به اجراى آنند. اما در جایى که اجراى این فریضه نیازمند امکانات مالى، تجهیزات نظامى و... باشد، طبیعتا سازمانى باید متولى و متکفل این کار شود. تشکیل سازمانهایى با نام حسبه، تعیین قضات و مانند آن، نتیجه رویکرد اجرایى به آن است، که گزارش پارهاى از آن در بحث امام و حسبه خواهد آمد و در آنجا خواهیم گفت که امامعلیه السلام این فریضه را در سطحى وسیع و با راهکارهاى خاص بهکار مىگیرد. از نظر امام، امر به معروف و نهى از منکر، فقط گفتن و یا بیان معایب نیست، بلکه کوششى است براى حل مشکل. براى مثال روزى کسى را نزد امام علیه السلام آوردند که دست به خودارضایى زده بود. حضرت پس از آنکه او را تعزیر کرد، دستور داد به خرج بیتالمال، او را زن دهند. این نگاه اجرایى به فریضه امر و نهى است که مىتواند ریشه منکرات را بخشکاند و بسترى مناسب براى رشد معروفها بگستراند.
مطلب بعدی :
احتمال تأثیر در امر به معروف؟!!
