فریضه برتر

 از اولِ تاریخ تشیع تا امروز، یک عنصر اصلى و اساسى در تشیع و جریان تشیع، جریان عاطفى است؛ عاطفه‌ متکى به منطق، عاطفه‌ متکى به حقیقت، نه عاطفه‌ پوچ. خدشه‌دار کردن این محبت به هر شکلى و به هر صورتى، خیانت به جریان عظیم محبت اهل‌بیت و پیروى اهل‌بیت است. این محبت باید حفظ شود. شاعران بسیاری در سال‌های مختلف تاریخ با سرودن ابیات فراوانی ارادت خود را به ساحت ائمه اطهار(ع) نشان داده‌اند. سرودن اینگونه اشعار که در آن عشق به اهل بیت(ع) موج می‌زند به نوعی همان پیروی از آئین ائمه اطهار است. در سال‌های اخیر نیز این روال حفظ شده و هنوز هم شاعران بسیاری در جهت بازگویی ارادت به ساحت اهل بیت و خاندان نبوت، اشعار آئینی می‌سرایند.

به مناسبت 30 ماه ذی‌القعده و شهادت امام جواد(ع) چند سروده از شاعران آئینی کشور به ساحت مقدس این امام و دوستداران اهل بیت تقدیم می‌شود:

«علی‌اکبر لطیفیان»

خواهر نداشتی که به جای تو جان دهد

یا گرد و خاک پیرهنت را تکان دهد

از روی خاک حجره سر خاکی تو را

بر دارد و به گوشه دامن مکان دهد

می‌خواهی آب آب بگویی نمی‌شود

گیرم که شد ولی چه کسی آبتان دهد؟

چندین کنیز را وسط حجره جمع کرد

می‌خواست دست و پا زدنت را نشان دهد

تا بام می شود سر سالم‌تری رسید

با شرط این که این لبه در امان دهد

بالا نشسته‌ای و جهان زیر پای توست

وقتش شده گلوی شهیدت اذان دهد

***                 ***               ***

مرهم حریف زخم زبان‌ها نمی‌شود

اصلا جگر که سوخت مداوا نمی‌شود

گریه مکن بهانه به دست کسی مده

با گریه‌هات هیچ مدارا نمی‌شود

خسته مکن گلوی خودت را برای آب

با آب گفتن تو کسی پا نمی‌شود

اینقدر پیش چشم کنیزان به خود مپیچ

با دست و پا زدن گره‌ات وا نمی‌شود

گیسو مکش به خاک دلی زیرو رو شود

در این اتاق عاطفه پیدا نمی‌شود

باور کنم به در نگرفته است صورتت

این جای تنگ و این قدو بالا نمی‌شود

***                  ***                  ***

«حسن لطفی»

سر را ز خاک حجره اگر بر نداشتی

تو رو به قبله بودی و خواهر نداشتی

خواهر نداشتی که اگر بود می‌شکست

وقتی که بال می‌زدی و پر نداشتی

از طوس آمدم که بِگِریَم در این غمت

یاری به غیر چند کبوتر نداشتی

وقتی که زهر بر جگرت چنگ می‌کشید

جز یا حسین(ع) ناله دیگر نداشتی

ختمی گرفته‌اند برایت کبوتران

لبخند می‌زدند و تو باور نداشتی

تو تشنه کام و آب زمین ریخت قاتلت

چشمت به آب بود و از آن بر نداشتی

کف می‌زدند دور و برت تا که جان دهی

کف می‌زدند و تاب به پیکر نداشتی

کف می‌زدند ولیکن به روی دست

دست ز تن جدای برادر نداشتی

شکر خدا که پیرهنی بود بر تنت

یا زیر نیزه‌ها تن بی سر نداشتی

شکر خدا که لحظه از هوش رفتنت

خواهر نداشتی، غم معجر نداشتی

 انعطاف و نرمش در حوزه دیپلماسی به چه معناست و چه ابعادی را شامل می‌شود؟ به نظر می‌رسد این بحث با سایه روشن‌هایی مواجه است و باید از آن ابهام‌زدایی شود. البته اصل موضوع در جای خود نیازمند تحلیل و تبیین است اما شاخ و برگی که در حوزه عملیات روانی به آن داده می‌شود، ضرورت تبیین را دو چندان می‌کند. پرسش می‌شود که آیا این نوعی عقب‌نشینی است؟ آیا تابو شکسته و پایان شعار مرگ بر آمریکا فرا رسیده است؟ آیا می‌توان ماجرای اخیر را با ماجرای پذیرش قطعنامه 598 در سال 1367 یا با حوادثی نظیر صلح حدیبیه و صلح امام حسن (ع) مقایسه کرد؟ نقشه و تدبیر مهندسی شده از سوی رهبر معظم انقلاب کدام است؟ و آیا آنچه در عمل اتفاق می‌افتد عمل به اجزاء این تدبیر است؟

افق نگاه در تحلیل این بحث مهم، اولویت دارد. به یقین می‌توان گفت شرایط امروز انقلاب و نظام اسلامی ما با شرایط روزگار پذیرش قطعنامه 598 یا صلح امام حسن (ع) و صلح حدیبیه تفاوت‌های مهمی دارد اما حتی درباره همین مقاطع نیز یک قانون کلی الهی وجود دارد و آن اینکه به تعبیر آیه 49 سوره طور «ام یریدون کیداً فالّذین کفروا هم المکیدون. آیا [دشمنان] می‌خواهند مکر کنند و برای تو نقشه بچینند؟ پس کافران در دام و مکر الهی قرار دارند». این افق نگاه بالا‌تر چنان طمأنینه و آرامشی به جامعه دینی می‌دهد که بتواند حتی در سخت‌ترین شرایط ضمن کار بست بهترین تدبیر‌ها، سوراخ دعا را گم نکند و بداند که اصل اسباب و تدبیر‌ها از آن پروردگار است. حکمتی در این میان وجود دارد و آن منطق آیه 104 سوره نساء است که می‌فرماید «و در تعقیب دشمن سستی نکنید که اگر رنجی به شما رسید پس به آن‌ها نیز مانند شما رنجی رسید و شما چیزی را از خدا امید دارید که آن‌ها امید ندارند و خداوند دانا و حکیم است». انسان و جامعه مومن در کار بست انواع تدبیر‌ها کوتاهی نمی‌کند اما باور او‌‌ همان منطق امام سجاد علیه‌السلام در دعای هفتم صحیفه سجادیه است. «یا من تُحَلُّ به عقد المکاره...‌ای خدایی که گره ناگواری‌ها به دست او گشوده می‌شود و تند و تیزی سختی‌ها با او کُند می‌گردد. ذلّت لقدرتک الصّعِاب و تسببّت بلطفک الاسباب. دشواری‌ها با قدرت تو نرم می‌شود و اسباب تأثیر به لطف تو اثر گذار وکارگر می‌شوند».

مدل «امت- امام» با همین تلقی بود که معجزه پیروزی انقلاب اسلامی و پیروزی‌های زنجیره‌ای پس از آن را رقم زد. اگر نه، با حساب‌های عادی و مادی کجا می‌شد با رژیم پهلوی معارضه کرد چه رسد اعلام استقلال از ابرقدرت‌ و کدخدای جهان؟ تلقی ملت ما از آمریکا و مرزبندی با این رژیم استکباری آن‌گونه که القا می‌شود صرفا یک تابو - ترس موهوم - نیست و صرفا هم به 35 سال گذشته برنمی‌گردد. البته عملکرد آمریکا در این 35 سال پس از انقلاب، انزجار ملت ایران از رژیم آمریکا را رو به تصاعد برده اما این دروغ القایی است که گفته شود روابط ایران و آمریکا صرفا به خاطر انقلاب اسلامی در سال 1979 و به ویژه ماجرای گروگان‌گیری رو به تیرگی نهاد. تاریخ ظلم‌های دولت آمریکا علیه ملت ایران 60 ساله است و نه 35 ساله. 60 سال ستم، توهّم نیست بلکه رنج تاریخی جاری علیه ملت عزیز و ستم‌ناپذیر ایران است. شعار مرگ بر آمریکا شعار فطری و انسانی و اسلامی ملتی است که در این 6 دهه جز جنایت، خیانت، گردن‌کشی و زورگویی از رژیم آمریکا ندیده است. چنین رنجی فراموش‌شدنی است؟ آیا فریاد مرگ بر آمریکا یک بخشنامه است که امروز باشد و فردا لغو شود؟ می‌گویند همان‌گونه که مرگ بر شوروی نمی‌گویید مرگ بر آمریکا هم نگویید و پاسخ این است که شعار مرگ بر شوروی مستجاب و بنابراین سالبه به انتفای موضوع شد. ان‌شاءالله هر وقت هم استکبار آمریکا فرو پاشید یا به تعبیرحضرت امام (ره) آمریکا آدم شد، شعار مرگ بر آمریکا نیز سالبه به انتفای موضوع می‌شود اما تا استکبار و ستم کاخ‌سفید هست، شعار مرگ بر آمریکا نیز در اقصا نقاط عالم جاری خواهد شد که این یکی از انسانی‌ترین شعارهای ملل دنیاست.

اما درباره تاکتیک نرمش قهرمانانه باید گفت در جریان اجرای آن قرار نیست از حقوق و اصول ملت ایران عقب‌نشینی شود. البته «نرمش قهرمانانه» یک نقشه راه و یک مدل کلان است که می‌تواند عالی، ضعیف یا بد به اجرا درآید، مانند نقشه مهندسی یک بنای بلند که ممکن است درست یا آمیخته با اشتباه اجرا شود. دشمن هنوز نمی‌داند در عمق فکر و تدبیر رهبر حکیم انقلاب چه می‌گذرد؟ به همین دلیل در برابر مهندسی حضرت آیت‌اله خامنه‌ای منفعل شده است. اواخر فروردین سال 1391 روزنامه نیویورک‌تایمز به درماندگی سازمان سیا در این زمینه اذعان کرد و نوشت «سازمان سیا دائما بیانات رهبر عالی ایران را رصد می‌کند اما مشکلی در این میان وجود دارد. او همواره با زبان دین سخن می‌گوید و تحلیل این مطالب برای تحلیل‌گران سرویس جاسوسی آمریکا دشوار است». انتشار این تحلیل مقارن با‌‌ همان ایامی بود که هفته‌نامه فرانسوی نوول ابزرواتور در گزارشی تصریح کرد «سرنوشت خاورمیانه در دستان رهبرایران قرار دارد؛ مردی که براساس سنت شیعی و به نشانه سیادت، عمامه مشکی بر سر دارد». مسئله اتاق فکرهای اطلاعاتی آمریکا، تدبیر مردی الهی است که تیرماه 1390 نشریه نشنال ریویو درباره هنرنمایی و ابتکارات وی اذعان کرد «آمریکا در چند جبهه از جمله لبنان و عراق و افغانستان در حال باختن به ایران است... و بهار انقلاب‌های عربی، بهار آیت الله خامنه‌ای است.»

اشراف وسیع و افق نگاه گسترده‌‌ همان ویژگی‌ای بود که باعث شد نقشه مهندسی شده دشمن برای انتخابات خرداد 92 ایران - که از میانه سال 1390 به اجرا گذشته شده بود و می‌خواست ملت ایران را فلج کند تا به تعبیر هیلاری کلینتون در برابر آمریکا زانو بزنند - به سرانجام نرسد و «حماسه سیاسی» با مشارکت 73 درصدی مردم رقم بخورد. در 8-7 ماه منتهی به انتخابات این رهبر حکیم انقلاب بود که فرا‌تر از رقابت‌های تند و تیز احزاب و گروه‌ها، به مهندسی حماسه سیاسی پرداخت تا یک ملت بزرگ در روز 24 خرداد سیلی جانانه به صورت دشمن بزند. پس از سیاه‌نمایی زنجیره‌ای معاون و وزیر خارجه آمریکا علیه انتخابات ایران، «شورای امنیت ملی آمریکا» نیز احساس وظیفه کرده بود 22 خرداد به میدان بیاید و اعلام کند «آمریکا انتخابات ایران را آزاد نمی‌داند و به رسمیت نمی‌شناسد». در آن فضای تبلیغاتی سنگین، مقتدای انقلاب به تقویت انسجام در جبهه داخلی در برابر جبهه دشمنان و بیگانگان اهتمام داشتند و از همه دعوت کردند پای صندوق‌های رأی بیایند و حتی فرمودند «ممکن است بعضی‌ها حالا به هر دلیلی نخواهند از نظام جمهوری اسلامی حمایت بکنند اما از کشورشان که می‌خواهند حمایت کنند آن‌ها هم باید بیایند پای صندوق رأی... کشور ما دشمن دارد، معارض دارد. در عرصه بین‌المللی، دشمن بین‌المللی دشمنی نیست که با رودربایستی و با من بمیرم تو بمیری کنار بکشد، در دنیای سیاست این جوری نیست که با رودربایستی بگوییم، طرف را خجالت زده کنیم مثلا عقب بکشد.

نه خیر، هر چه شما ضعف نشان بدهید، او می‌آید جلو، هر چه شما عقب بکشید او جری‌تر می‌شود. این را ما تجربه کردیم، یک جاهایی عقب کشیدیم دشمن ما جری‌تر شد. یک چیزی او گفت، ما به خیال مصلحتی حرف او را قبول کردیم، دیدیم پایش را گذاشت روی آن حرف؛ یک قدم آمد جلو؛ دشمن این جوری است. در مقابل دشمن بین‌المللی با اراده خود، با احساس عزت، با اعتماد به این ملت و با توکل به خدای بزرگ و با حسن خلق به وعده الهی بایستی راه را انتخاب کرد...». آن مشارکت 73 درصدی اولین سیلی به دشمنان 60 ساله - و بعضا 150 ساله - ملت ایران بود. البته کینه چنین ملتی از دل دشمنان او بیرون نمی‌رود، همان‌گونه که سیاستمدار اطلاعاتی در قواره رابرت گیتس سال‌ها پیش گفت «ایرانی میانه‌رو و معتدل وجود ندارد. ایرانی معتدل، ایرانی مرده است»! بنابراین دولت- ملت ایران در اجرای تاکتیک نرمش قهرمانانه فراموش نمی‌کند که نگاه آمریکا قبل از انقلاب به دموکراسی در ایران چه بود- که آن را پیش پای مطامع نامشروع خود قربانی کرد - و بعد از انقلاب در برابر تحقق مردم سالاری چه دشمنی‌هایی‌ با اصل این حاکمیت ملی (فارغ از گرایش سیاسی صاحب‌منصبان در ادوار مختلف) نشان داد.

هدف از نرمش قهرمانانه، از یک سو خلع سلاح تبلیغاتی دشمن در حوزه بهانه‌جویی و از سوی دیگر گشودن مسیر حرکت به جلو (پیشرفت) است. معلوم است که اگر 3 سال پیش سوخت 20درصد رآکتور تهران را به ما می‌فروختند ما نیازی نمی‌دیدیم رأسا به غنی‌سازی 20درصد و تولید سوخت مربوطه مبادرت کنیم و اگر تهدید به نقض قوانین بین‌المللی و بمباران تاسیسات اتمی ما نمی‌کردند، ضرورتی نداشت تاسیسات فردو را در اعماق زمین ایجاد کنیم. در واقع بد ذاتی و بدعهدی‌های غرب به ویژه رژیم آمریکا بود که باعث شد طیفی از توافقات در تهران (سعدآباد)، بروکسل، ژنو و اسلامبول به سرانجام نرسد اکنون نیز همین امر طرف ایرانی را دچار تردید می‌کند که چرا باید غنی‌سازی 20 درصد را متوقف یا تاسیسات فردو را تعطیل کند؟ نرمش قهرمانانه در حقیقت راستی‌آزمایی مشخص غرب و آمریکا در حوزه چالش هسته‌ای است. ما با اعتمادسازی مشکلی نداریم اما این اعتمادسازی جاده دو طرفه است. «سلاح اتمی برای هیچ‌کس، استفاده صلح‌آمیز از فناوری اتمی برای همه» شعار بی‌تبعیض جمهوری اسلامی است. پای رژیم جعلی صهیونیستی با این شعار گیر است همان‌گونه که برخی رژیم‌های غربی. اگر طبق ان‌پی‌تی، غنی‌سازی حق همه اعضای آژانس است، جمهوری اسلامی پای این حق خود می‌ایستد و اگر ساختن و داشتن بمب‌اتمی ممنوع است، این ممنوعیت باید همه را در بگیرد.

در ذیل چنین بحث راهبردی است که می‌توان وارد جزئیات شد اما باید آخر مذاکره، همین اول کار تعریف و ترسیم شود و مانند 10 سال قبل نباشد که انجام هر عمل اعتمادساز، اولا یکطرفه بود و ثانیا توقعات جدید را پیش کشید و تازه آخر سر معلوم شد که پروژه فریبکارانه آمریکا و غرب، تعطیلی تمام برنامه هسته‌ای ایران بوده است. بنابراین اکنون نه غنی‌سازی 20 درصد، نه تأسیسات فردو، نه پروتکل الحاقی و نه راکتورآب سنگین اراک یا هر مصداق مشابهی نمی‌تواند موضوع مذاکره باشد. ابتدا باید آمریکا و غرب بپذیرند که به حقوق و تعهدات معاهده ان‌پی‌تی به عنوان تنها مکانیزم توافق‌ساز متعهدند تا سپس بتوان توافق محتمل را مرحله‌بندی کرد و البته این توافق به هیچ‌وجه نمی‌تواند به حقوق‌اساسی ایران لطمه بزند.

و سرانجام اینکه مراقب باشیم توپی که با تدبیر حکیمانه رهبر انقلاب در زمین دشمن افتاده، با بد‌فهمی و سوءرفتار به زمین ملت ایران باز گردانده نشود. همچنین باید مراقب تقسیم کار آمریکا و رژیم صهیونیستی بود و در زمین آن‌ها بازی نکرد. جدایی و اختلاف میان آمریکا و رژیم صهیونیستی افسانه است و آخرین شاهد، سخنان جوزف بایدن معاون اوباماست که در نشست هفته گذشته جی استریت تأکید کرد «هیچ یک از روسای جمهور آمریکا به اندازه اوباما به اسرائیل خدمت نکرده‌اند. اگر اسرائیل وجود نداشت آمریکا برای حمایت از منافع خود ناچار به ایجاد آن می‌شد و ما اسرائیل را باید می‌ساختیم تا حامی منافع ما در منطقه باشد».

توجیه جالبی است و با همین توجیه، هر ساله کارهای بسیاری از وزارتخانه‌ها، ادارات، نهادها و مؤسسات آموزشی و فرهنگی به مدت بیش از یکماه معطل می‌ماند تا حضرات به حج غیر واجب مشرف شوند و از نظر خودشان این واجب عینی را به انجام برسانند. علاوه بر این، بسیاری از افراد توانائی که اشتغال خاصی ندارند و سفر آنها به مکه هیچ مشکلی برای کارهای جاری کشور و مردم ایجاد نمی‌کند، به کار گرفته نمی‌شوند و این روند هر ساله در کشور تکرار می‌شود...در دولت‌های گذشته بارها بخشنامه‌هائی برای جلوگیری از این اقدام غیرمنطقی صادر شد و مسئولان دولتی وعده‌هائی برای جلوگیری از آن دادند، اما به این دستورالعمل یا هرگز عمل نشد و یا بعد از مدت کوتاهی به فراموشی سپرده شد. نمی‌توان دولت‌های گذشته را به عدم تمایل به جلوگیری از این روش نادرست متهم کرد ولی قطعاً می‌توان از آنها این گلایه را داشت که چرا اراده‌ای جدی در اجرای بخشنامه‌های خود نشان ندادند و پیگیر اجرای آن نشدند.

البته این واقعیت تلخ را هم باید در بررسی علت عدم اجرای بخشنامه‌ها در نظر گرفت که مجریان بخشنامه‌ها معمولاً خودشان از همان مدیرانی هستند که برای هر ساله به حج رفتن احساس تکلیف می‌کنند و چون موضوع به خودشان یا به اطرافیان و بستگان و نور چشمی‌هایشان مربوط می‌شود طبیعی است که بخشنامه‌ها را پشت گوش بیاندازند و احساس تکلیفشان بر احساس وظیفه عمل به بخشنامه غلبه کند.این وضعیت برای کشوری که قانون مداری باید در آن محور همه کارها باشد، نه زیبنده است و نه قابل تحمل. شاید از دولت‌های نهم و دهم که قانون گرائی در آنها جایگاهی نداشت، انتظار برخورد با این روش غلط انتظاری غیرمنطقی بود، ولی دولت یازدهم که عمل کردن بر محور قانون را از شعارهای محوری خود قرار داده، می‌تواند در این زمینه اقدام کند و برای همیشه به این روش نادرست خاتمه دهد.

درخصوص حج امسال از این دولت انتظاری نیست، چرا که تمام تصمیمات در زمینه سفرها قبلاً گرفته شده بود و اقدامات نیز صورت گرفته و بخش عمده‌ای از سفرها انجام شده و لغو کردن بقیه سفرها نیز امکان پذیر نیست. دولت یازدهم برای اعمال قانون و نظم و نسق بخشیدن به این موضوع فرصت خوبی دارد و از هم اکنون می‌تواند ضمن انجام بررسی‌های لازم، به تصمیم مطلوبی برسد و مقدمات اجرای آن تصمیم را برای سال آینده فراهم نماید و تکلیف پدیده مدیران همیشه در حج را برای همیشه روشن کند.این را هم می‌دانیم که سفر به خانه خدا برای بسیاری از افراد یک سفر مطلوب و محبوب است که هر قدر تکرار شود نه تنها تشنگی و علاقه به آن کاهش نمی‌یابد بلکه موجب تشنگی بیشتر می‌شود. عده‌ای نیز نه برای علاقه و عشق به خانه خدا و سرزمین وحی، بلکه با اهدافی از جنس مادی به این سفر علاقمند هستند. همین انگیزه هاست که مانع قانونمندی و جلوگیری از سفرهای تکراری می‌شود. عده‌ای هر طور شده حتی به قیمت معطل ماندن بسیاری از کارها به این سفر می‌روند و به واقعیت‌هائی که اشاره کردیم بی‌اعتنائی می‌کنند. دولت یازدهم نیز مجموعه‌ای از انسان‌ها را در خود دارد که همین انگیزه‌ها قطعاً در آنها هم یافت می‌شوند. بنابر این، خطر بی‌اعتنائی به بخشنامه‌ها و بی‌توجهی به واقعیت‌های برشمرده شده در این مقوله، دولت یازدهم را نیز تهدید می‌کند.

به همین دلیل، باید از هم اکنون به دولتمردان جدید یادآور شویم که درصحنه عمل مشخص خواهد شد شما چقدر به شعارهائی که داده‌اید پای‌بند هستید.اجتناب خود مسئولان دولتی از سفر تکراری به حج، بهترین و مؤثرترین عامل برای مقابله با مسافرت‌های تکراری مدیران دستگاه‌ها، ارگانها، نهادها و مؤسسات مختلف به حج است. امور حج قطعاً باید توسط افرادی که تجربه و اطلاعات لازم را دارند اداره شود، اما این تجربه و اطلاعات نباید در انحصار افراد خاصی باشد. گردش مدیریت‌ها و عمومیت پیدا کردن تجربیات به افراد مختلف، یک اصل اجتناب ناپذیر است. مهم‌تر اینکه اصولاً این امور نباید برعهده مدیرانی که در دستگاه‌های دیگر مشغول به کار هستند گذاشته شود. آنها اگر در مسئولیت‌های خود مفید نیستند چرا مسئولیت دارند؟ و اگر مفید هستند چرا هر سال بیش از یکماه مسئولیت خود را ترک می‌کنند و کار مردم را لنگ می‌گذارند؟اراده و عزم دولت یازدهم برای مقابله با این پدیده غیرمنطقی می‌تواند مشکل را حل کند و به این روش زیان بخش خاتمه دهد.

 البته روی سخن وزیر بهداشت با همه پزشکان نبوده و بدیهی است که پزشکان زیادی در گوشه و کنار کشور، رابطه اخلاقی و انسانی با بیمار دارند.

اما واقعا کم هم نیستند پزشکانی که با وجود درآمدهای میلیونی در ماه، کمترین وقت را صرف معاینه بیمار می کنند و با تجویز نسخه های فوری، گویی می خواهند فقط هر چه زودتر بیمار را از مطب خود بیرون کنند.

خیلی از آنها هم حوصله شنیدن پرسش ها و دغدغه های بیماران را ندارند و اگر بخواهید درباره بیماری تان چند پرسش ساده بپرسید، خیلی زود از کوره درمی روند، اخم هایشان در هم می رود و با بیمار با دید یک شهروند محترم برخورد نمی کنند.

این مشکل در بیمارستان های دولتی حادتر است و بسیاری از پزشکان با بیمارشان اصلا سلام و احوالپرسی هم نمی کنند.

معمولا کمبود وقت را دلیل رفتار پزشکان بداخلاق می دانند، اما واقعیت این است که نه کمبود وقت، توجیهی برای بی حرمتی به بیمار است و نه شرایط روحی و جسمی بیمار ایجاب می کند که علاوه بر تحمل بیماری اش، ترشرویی و بی محلی پزشک را هم تحمل کند.

جالب تر آن که عمده منبع درآمد پزشکان، همین مردم هستند؛ چراکه بر اساس آمارهای رسمی، بیماران بیش از 70 درصد هزینه های درمان را پرداخت می کنند، ولی معلوم نیست چرا پزشکی که حتی از بیمارش زیرمیزی هم می گیرد، حاضر نیست وقت بیشتری برای بیمار بگذارد، به حرف هایش گوش کند و با لبخندی بی خرج، به مریضش روحیه بدهد.

از سوی دیگر، این کم محلی به بیمار از بُعد تشخیص و درمان هم روی کار پزشک تاثیر منفی می گذارد و ضریب اشتباه های پزشکی را بالا می برد، زیرا وقتی بیمار جرات نکند با پزشکش راحت باشد و پزشک هم حوصله ای برای وقت گذاشتن روی بیمار نداشته باشد، طبیعی است که تشخیص های پزشکی غلط هم محصول همین معاینه های فوری و کم دقت خواهد بود.

 فنون متفاوتی برای نابودی مهمات و عوامل شیمیایی به‌کار می‌رود، اما بیشتر روش‌ها شامل یکی از این دو حالت است: سوزاندن در دمای بسیار بالا برای نابود کردن مسمومیت‌زایی مواد شیمیایی یا خنثی‌سازی مواد شیمیایی با افزودن آب و محصولی مانند هیدروکسید سدیم.

نابود کردن سلاح‌‌های شیمیایی که دارای مواد منفجره باشد، با مخاطرات بیشتری همراه است. یک راه‌حل، استفاده از یگان‌های نابودسازی متحرک است که می‌توان با سرعت نسبتاً‌ زیادی به محل منتقل و در نتیجه از مخاطرات انتقال این تسلیحات در منطقه جنگی پرهیز کرد.

برخی از این یگان‌های متحرک مواد منفجره را دور سلاح‌های شیمیایی می‌گذارند و آن را در اتاقکی از جنس زره قرار می‌دهند. سپس با انفجار، مهمات و عامل شیمیایی را از بین می‌برند. ارتش آمریکا یک یگان متحرک به نام سامانه نابودسازی انفجاری تولید کرده است که از مواد شیمیایی برای خنثی کردن عامل سمی استفاده می‌کند. این سامانه تا به حال بیش از 1700قلم سلاح شیمیایی را در آمریکا از سال2001 نابود کرده است که می‌تواند در آن واحد 6سلاح را از بین ببرد. سامانه دیگری که ممکن است در سوریه به‌کار گرفته شود، فناوری انفجار داغ نام دارد. این سامانه مهمات داخل اتاقک انفجار را تا حدود 550درجه گرم می‌کند که برای منفجر کردن سلاح و محتویات شیمیایی آن کافی است.

وضعیت عوامل شیمیایی که روی سلاح‌ها گذاشته نشده‌اند، ساده‌تر است. دمای بالای آتش‌دان عامل شیمیایی را به محصولاتی کمتر مضر تبدیل می‌کند که می‌توان در تصفیه‌خانه صنعتی آن را ‌مانند نوعی ماده خطرناک تصفیه کرد؛ اما نگرانی‌های زیست‌محیطی نسبت به سوزاندن سبب شده است که تمایل بیشتری به خنثی‌سازی وجود داشته باشد.در این روش، عامل شیمیایی داخل مخزن ریخته و سپس آب و هیدروکسید سدیم به آن اضافه می‌شود. ماده حاصله را که خاصیت سمی کمتری دارد، می‌توان تصفیه کرد یا در مخزن دیگری سوزاند.

نابود‌سازی سلاح‌های شیمیایی کجا انجام می‌شود؟

سلاح‌های شیمیایی را می‌توان در محل استقرار آنها در یگان‌های متحرک نابود کرد یا این کار را در مقیاس وسیع‌تر در نقطه‌ای دیگر انجام داد، اما کارشناسان معتقدند این روش‌ها در جایی به‌کار گرفته می‌شود که زمان کافی در اختیار است؛ عنصری که در سوریه به اندازه کافی وجود ندارد. به گفته آنان، شاید در سوریه ابتدا خرج سلاح‌های شیمیایی جدا و سپس در سلاح‌ها بتن ریخته شود یا آن را در بتن دفن کنند.

براساس معاهده سلاح‌های شیمیایی، دفن کردن عوامل شیمیایی در دریا یا در زمین مجاز نیست. این معاهده نابود کردن این سلاح‌ها را با انفجار کنترل‌شده در گودال‌های عمیق نیز مجاز نمی‌داند. این روشی بود که در دهه1990 در عراق به‌کار گرفته شد. زرادخانه سلاح‌های شیمیایی عراق و لیبی در سال‌های گذشته منهدم شد.

در عراق، بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل مکان‌های نگهداری این سلاح‌ها را یافتند و مهر و موم کردند. زرادخانه سلاح‌های شیمیایی لیبی بسیار کوچک‌تر بود و کارخانه‌ای برای نابودکردن آن ایجاد شد، هر چند پس از سرنگونی رژیم قذافی، زرادخانه دیگری از گاز خردل پیدا شد. براساس مفاد معاهده سلاح‌های شیمیایی، سوریه 9‌ ماه وقت دارد سلاح‌های شیمیایی خود را از بین ببرد. بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه گفته است به طرح نابود کردن سلاح‌های شیمیایی متعهد است اما این کار حدود یک سال طول می‌کشد. آمریکا و روسیه بزرگ‌ترین انبار سلاح‌های شیمیایی را در جهان دارند.

آمارها نشان می‌دهد 81درصد از ذخایر اعلام‌شده سلاح‌های شیمیایی در جهان تا تیر امسال نابود شده است. آمریکا حدود 90درصد و روسیه 74درصد از ذخایر سلاح‌های شیمیایی خود را از بین برده‌‌اند. روسیه وعده کرده است نابودسازی سلاح‌های خود را تا سال2015 به پایان برساند. آمریکا سال 2023 را برای این منظور معین کرده است. آمریکا و روسیه از امضاکنندگان معاهده سلاح‌های شیمیایی هستند که سازمان ممنوعیت سلاح‌های شیمیایی بر حسن اجرای آن نظارت می‌کند.

کارشناسان همین سازمان بازرسی‌های تسلیحاتی اخیر را در دمشق انجام دادند و ممکن است بر نابودسازی سلاح‌های شیمیایی سوریه نیز نظارت کنند. اکه سلستروم بازرس ارشد تسلیحاتی سازمان ملل گفت، یافتن و نابود کردن تمام سلاح‌های شیمیایی سوریه دشوار است، اما به اعتقاد وی این کار شدنی است.

دولت سوریه قبل از پایان یافتن مهلت یک هفته‌ای که آمریکا و روسیه به این کشور داده بودند تا اطلاعات مربوط به تسلیحات شیمیایی‌اش را به سازمان ملل ارائه کند، این اطلاعات را طی گزارش مفصلی به این سازمان ارائه کرد. دولت سوریه همچنین برای همکاری کامل با سازمان ملل در روند خلع سلاح و نابودی تسلیحات شیمیایی‌اش اعلام آمادگی کرده‌ است.

سلاح‌های شیمیایی سوریه به‌نوعی عامل بازدارندگی این کشور در مقابل تسلیحات هسته‌ای رژیم صهیونیستی است که همسایه دیوار به دیوار سوریه است و بلندی‌های جولان سوریه را هم تحت اشغال خود دارد. رژیم صهیونیستی علاوه بر کلاهک‌های هسته‌ای احتمالا از سلاح‌های شیمیایی هم برخوردار است اما داشتن این نوع سلاح را هم نه تأیید می‌کند و نه تکذیب.

 حجت‌الاسلام سیدجواد بهشتی در همایش سراسری مسئولان دفتر نمایندگی ولی‌فقیه بنیاد مسکن کشور، اظهار کرد: ماموریت ائمه جماعات اقامه نماز است.

وی با بیان اینکه نماز پشتوانه ملت است، افزود: برگزاری نماز با آداب و شرایط اقامه نماز است و باید برای اقامه نماز ایستادگی و شتاب کرد.

قائم‌‌مقام ستاد اقامه نماز کشور، اقامه نماز را بر عهده یکایک مومنان و حکومت دانست و گفت: تمهید، تبلیغ، تعلیم و تعمیق چهار رکن اشاعه نماز در جامعه است.

بهشتی با اشاره به اینکه نخستین خونی که در اسلام ریخته شد، برای اقامه نماز بود، تصریح کرد: پیامبر اکرم(ص) نخستین اقدامش بعد از ورود به مدینه ساخت مسجد بود.

وی با تاکید بر اینکه تبلیغ نماز باید در جامعه به عنوان دغدغه‌ای جدی مطرح باشد، اظهار کرد: شهید مطهری 17 ویژگی برای مبلغان برشمرده‌اند.

قائم‌‌مقام ستاد اقامه نماز کشور با بیان اینکه نماز مخالفانی دارد، افزود: ریاکاران، تاریکین، مانعین و مسخره‌کنندگان از مخالفان نماز هستند.

بهشتی اضافه کرد: تا کنون 100تحقیق درباره نمازخوانی و نماز نخوانی انجام شده است و نمازنخوان‌ها 12دلیل آورده‌اند که یکی نماز نخواندن اولیاءشان است.

وی با بیان اینکه نماز نخستین واجبی است که از آسمان آمده است، گفت: نمازی که خداوند از انسان‌ها خواسته است، 15 ویژگی دارد.

قائم‌‌مقام ستاد اقامه نماز کشور، آگاهی، اخلاص و حضور قلب در نماز را ضروری دانست و  تصریح کرد: در جامعه فقدان آگاهی درباره نماز وجود دارد.

بهشتی با بیان اینکه یاد معاد در نماز خوشی می‌آورد، گفت: با عمل خوب خودمان، پاسخ به چرایی نماز، بیان فایده و ارفاق از راه‌های مهم اشاع نماز در جامعه است.

وی با اشاره به اینکه تا کنون 500 عنوان کتاب در مورد نماز نوشته شده و بنده بیش از 400جلد آن را مطالعه کرده‌ام، اظهار کرد: نماز در دنیا 40فایده دارد.